Contact

The Netherlands, Almere, tessa@schooloflife.nl

 

Ik ben even ‘afwezig’


Ik ben even ‘afwezig’

OVERPRIKKELD

Ik heb het echt nodig om af en toe een dag alleen te zijn en ook zeker te weten dat ik alleen blijf. Dat er niet over twee uur iemand op de stoep staat. Want zelfs dan voel ik me nog niet 100% vrij. Als ik weet dat een vriend over twee uur langs komt, dan denk ik na over wat die persoon van mij verwacht, of het huis wel schoon genoeg is, of ik niet te ongezellig ben aangezien ik heel moe ben, etc.

Ik voel me eigenlijk nooit helemaal 100% vrij als er iemand bij me in de buurt is. Zelfs als ik met mijn vriend op de bank lig in mijn zondagse huispak en ik me volledig geaccepteerd en geliefd door hem voel. Dan is er toch nog een verschil met hoe ik me voel als ik alleen ben. Ik heb dat echt nodig….alleen zijn. 

Juist voor gevoelige mensen is het vaak lastig helemaal zichzelf te zijn in aanwezigheid van anderen. Je voelt namelijk heel goed aan wat de ander graag wilt en van je verwacht. Om ondanks dat toch een andere koers te varen is best lastig. Zeker als kind wanneer je nog afhankelijk bent van anderen voor liefde, voeding en erkenning. Zo’n patroon creëer je dan ook vaak al als jong kind. Je doet het onbewust om te ‘overleven.’ Zo wen je er aan om je eigen behoeftes en keuzes te laten bepalen door anderen en omstandigheden.

Ik ben in mijn leven erg veel moe geweest. Ik begin langzaam te begrijpen waarom: ik word mij er steeds meer van bewust hoe moeilijk het voor mij is om me af te sluiten voor de buitenwereld. Mijzelf openen en prikkels binnen krijgen is iets wat ik uitzonderlijk goed kan. Ik geef er zelfs les over: intuïtieve waarneming. Maar mezelf afsluiten is een ander verhaal. Grenzen zijn altijd een thema geweest in mijn leven en ik kom ze dan ook in elke geur en kleur tegen.

Shasta_blog

Mount Shasta, CA

‘Ik mag af en toe uitzoomen naar mijn veilige plekje.’

Ik ken het zo goed om grenzeloos te zijn dat ik enorm veel oppik uit mijn omgeving en ook heel vertrouwd ben met de wereld van energie die in en om mij heen bestaat. Dat grenzeloze werkt een beetje in een vicieuze cirkel: de wereld voelt overweldigend waardoor ik me niet meer veilig voel en dan vlieg ik mijn lichaam uit. Ik zoek mijn toevluchtsoord, daar voel ik mij veilig. Het is daar warm, liefdevol, zacht en subtiel, net zoals ik. De energieën met wie ik daar een wordt en communiceer begrijpen mij en voelen als thuis. Ik ben in mijn leven zo veel ‘daar’ geweest dat ik niet helemaal ‘hier’ was, in mijn lichaam. En ja, dan voelt de wereld ook overrompelend. Ik was een beetje een dromer, wel hier maar niet helemaal. Het is niet veilig als je zo weinig echt aanwezig bent: je stoot jezelf sneller, raakt van alles kwijt, volgt de gesprekken niet helemaal met praktische informatie, maar bovenal voelt fysiek contact niet veilig. Behalve als het zeer subtiel en liefdevol is. Al bij al voelt de wereld onveilig en mijn reactie is dan om mijzelf nog meer weg te trekken uit deze wereld. Een schijnveiligheid.

GRONDEN

Gronden, aarden, begrenzen, afsluiten, ontladen…allemaal termen die zeer veel genoemd worden als je als hoog sensitief persoon zoals ik naar een therapeut of workshop gaat. En ja, ik weet dat daar de oplossing ligt en ik voel me ook altijd beter nadat ik bewust dat soort oefeningen doe. Maar….dit is een van de moeilijkste dingen om te doen voor een persoon zoals ik. ‘Dan ga je toch gewoon elke dag sporten, ‘ zegt een vriendin van me, ‘ als je je daar zoveel beter door voelt.’ Zo makkelijk is het helaas niet.

Ik heb door de jaren heen verschillende methodes om te gronden geleerd: fysieke beweging, in de natuur zijn, anders eten, meditatie, energie verbinden met de aarde, magnesiumzout, etc. Ze hebben me allemaal geholpen, maar toch bleef er lang een basisonveiligheid in mijn systeem waardoor ik er steeds weer tussenuit piepte.

Ik heb een tijd lang mezelf geforceerd om helemaal aanwezig te zijn. Elke dag gronden, lichaamsoefeningen, noem maar op. Tot ik overspannen raakte. Door het elke dag, elk moment aanwezig moeten zijn van mezelf heb ik mezelf niet alleen uitgeput, maar ik raakte ook helemaal overprikkeld. Het was zo’n opluchting toen iemand tegen mij zei: ‘Maar waarom moet je van jezelf altijd aanwezig zijn?’ ‘Er is toch niks mis met af en toe wegdromen? Zeker niet als dit jou veiligheid biedt en je daar kan bijkomen van alle prikkels.’ Zucht…..wat een opluchting. Ik voelde direct ontspanning in mijn lichaam: Ik kon mezelf eindelijk toestaan om af en toe lekker weg te dromen.

ZELFLIEFDE

Mijn lichaam ontspant, ontlaad en kan zichzelf helen wanneer ik er even tussenuit knijp. Ook krijg ik ‘daar’ informatie die mij stuurt en helpt in mijn leven. Het meest hilarische aan deze ervaring is, dat ik nu meer aanwezig ben dan ooit! Juist door af en toe uit te zoomen, kan ik er vervolgens weer helemaal bij zijn. Zo logisch! Alles zoekt een balans. Als je alleen maar geeft kan je op een gegeven moment niet meer geven, tot je leert ontvangen.

Na deze ervaring realiseerde ik me weer beter hoe belangrijk het is om alles van mezelf lief te hebben en mijn eigen stroom te volgen. Ik had al zo lang de behoefte om even ‘afwezig’ te zijn. Waarom heb ik mezelf dat niet toegestaan?

Lief zijn naar mezelf, mijn eigen behoeftes serieus nemen en volgen, dat is wat mij weer op de been heeft gebracht. Daarvoor moet ik soms boos worden op anderen als ze over mijn grens gaan of ‘afwezig’ zijn wanneer iemand heel graag wilt dat ik mee uit ga. Super eng vind ik het om voor mezelf op te komen en mijn plek in te nemen. Mezelf laten zien met al mijn behoeftes en kwetsbaarheden. Dat ik soms te moe ben om iemand te helpen of dat ik geen zin heb om iemand te spreken. Mezelf toestaan om die gevoelens te volgen in plaats van toch helpen en tegen heug en meug de telefoon opnemen terwijl ik al ver over mijn grens zit. Niet meer!

Vanaf nu ga ik mezelf beschouwen als mijn beste vriendin en ik gun haar alles!

Ik gun haar dat ze rust neemt wanneer ze moe is, ik gun haar dat ze lekker weg zit te dromen als er een voor haar onveilige situatie is, Ik gun haar dat ze boos mag zijn als ze boos is, ik gun haar een zachte troost als ze zich verdrietig voelt, een ‘ ach joh wat maakt het uit’ als ze weer niet heeft gesport, en een ‘ kom we proberen het gewoon nog een keer’ als de volgende dag de yogamat staat te lonken.

Bovenal gun ik haar een plek in dit leven die net zoveel waard is als de plek van alle andere mensen op aarde. Een plek waar ze trots op mag zijn en welke ze helemaal in mag nemen. Een plek waar ze kan schitteren met al haar kwaliteiten en waar ze haar liefde en schoonheid deelt met de wereld, gewoon door te Zijn.

En als ik mezelf die fijne plek gun…tja, dan zijn grenzen ook geen issue meer 🙂

 
 

2 berichten

  1. jaap

    wauw, wat een geweldig helder, trouw, eerlijk en inzichtelijk verhaal Tessa. Dank je wel

  2. Hi Tessa,
    Wat herkenbaar en mooi beschreven. Even niets hoeven en mogen zijn met wat er is. Liefde voor jezelf.Dank je wel Rene

  3. Ruerd

    Zo herkenbaar ik moet er vaak ook even tussenuit knijpen. Om weer tot mezelf te komen. Soms door een boom op te zoeken aangezien dat mij helpt. Dan kan ik er weer tegen. En gelukkig kan dat. Anders zou ik al snel opgebrand raken.

  4. Augusta

    Mooi!

  5. janneke

    Dank je voor je mooie en herkenbare verhaal. De opmerking om jezelf als je beste vriendin te beschouwen en te behandelen die raakte mij, dat ga ik ook proberen. liefs.

  6. Marijke

    Wat een mooi, herkenbaar en helder omschreven verhaal. Trouw aan jezelf zijn vraagt (soms veel) moed.

  7. José

    Terwijl ik dit lees krijg ik het gevoel dat dit het verhaal van mijn dochter en mij is ,wat duidelijk geschreven en wat mooi.
    En wat verstandig ,dit is wat ikzelf zo graag zou willen waarom doe ik dat niet dan ?
    Ik ga dit verhaal wat vaker lezen en goed in mijzelf opnemen het zal mij helpen.
    Dank je wel Tessa ,je bent een bijzonder mooi mens en dan bedoel ik bijzonder en mooi !!

  8. Wil

    Zo herkenbaar en zo goed van je dat je af en toe afwezig mag zijn. Het helpt mij ook ontzettend en gelukkig heb ik iemand die dat begrijpt.

  9. zo herkenbaar … 😉

  10. anita de loy

    Tessa, bedankt voor deze mooie tekst. Heel herkenbaar van zoveel rekening te houden met anderen dat we hierin onszelf verliezen. Delen over deze existentiële moeilijkheden brengt verlichting, minder gevoel van vreemde eend in de bijt, er ondanks “het rare” toch helemaal mogen zijn.

  11. Sonja

    Héél mooi geschreven en zeker voor mij ook heel herkenbaar. Ik zou ook vaker liever voor mezelf moeten zijn. Je hebt mijn ogen geopend. Dankjewel Tessa

  12. Saartje

    Dank je voor het delen van dit héél herkenbaar verhaal. Vooral het stukje van wegdromen en naar een wereldje ervan tussenknijpen is zo ‘ik’… Ik ben nu inmiddels 47 jaar, en heb nu eindelijk aanvaard wie ik ben, en als mensen me soms ‘honend’ zeggen dat ik een zwever ben, laat ik ze maar. Ik ben wie ik ben, en voor het eerst in heel veel jaren, brn ik mn eigen beste vriendin….

  13. Marchel

    Goed verhaal wilde ik zeggen, maar bedoel gevoel, Heb ik ook, begrijp je dan ook dat ik moeite heb om het helemaal tot het einde uit te lezen.

  14. Vir

    Dankjewel Tessa, ik heb je verhaal doorgestuurd naar mijn prille liefde, hij moet nog wennen dat ik zo anders functioneert. En ik heb je mooie beschrijving op facebook gedeeld (waar ik je bericht ook vond).
    Take care & lfs,
    Vir

  15. Vir

    Functioneert min t, vervelende woordvoorspelling op mobiel.

  16. Hannelien kuperus

    Mooi geschreven!

  17. Fen te Wechel

    Het is bijna mijn verhaal .dank je voor het delen ,Prachtig

  18. Marlène

    Heel herkenbaar! En ook ik ga vaker dromen, heerlijk!

  19. Tessa, dank voor deze mooie ranke omschrijving van je gevoelens. Ik hoop dat het andere mensen zal helpen te bergijpen wat er in iemand om gaat als je super-gevoelig bent. Want zoiets verzin je niet, daar word je, volgens mij, mee geboren. En het scheelt al als je het vanjezelf begrijpt en accepteert. Nu nog de wereld om je heen. Succes met je beste vriendin: hou van jezelf.

  20. Dag,

    Een heel herkenbaar verhaal voor iemand zoals ik die ook hoogsensitief is. Ik vind het heerlijk om dagen niet te vol te plannen en na een drukke periode uit te zien naar een periode met zo min mogelijk prikkels. Drie jaar geleden startte ik met Dru Yoga (yoga van het hart) en dit is een van de beste beslissingen die ik ooit in mijn leven nam. Het is heerlijk om via oefeningen te ervaren wat het is om te aarden; je voeten stevig opde grond te voelen. En de meditatie-oefeningen zijn weer geweldig om naar binnen te keren en ruimte voor jezelf te voelen, en datgene dat werkelijk belangrijk voor je is. Ik kan echt niet meer zonder! Ik kan het iedereen die hoogsensitief is aanraden om dit wekelijks te doen. Je hebt er echt baat bij. Sterker nog: mensen zoals jij en ik hebben dit echt nodig om goed te kunnen blijven functioneren.

    Sterkte met alles!

  21. Ser Roemen

    Hoi Allemaal, Heel herkenbaar verhaal. Ik zit met hetzelfde. Ik heb wel meer mijn draai gevonden. Ik doe1 dag in de week niets !! Helpt erg goed.

  22. Wat prachtig geschreven!! En heel herkenbaar.

  23. Elsja

    Hoi allemaal en iedereen. Wat een helder en duidelijk geschreven uiteen zetting van wat ook mijn leven is.
    Ook ik ben de beste vriendin van mezelf!
    Ben langzaam de aarde als mijn thuis gaan accepteren.
    Niet meer vanuit angst, wel vanuit blije benieuwdheid. Mijn voeten stevig geaard en dankbaar voor mijn lichaam die mij helpt door duidelijk aan te geven wat er op dat moment speelt. En als het nodig is lekker in mijn eigen wereldje. Gewoon mijn grens meteen aangeven. Ongeacht wat de …buitenwereld… daar van vind. En aan t ervaren dat die meestal daar gewoon begrip voor hebben. En zo niet, ook goed.
    Ik begin me steeds veiliger te voelen op deze prachtige aarde, en ga mijn mooie kwaliteiten onvoorwaardelijk delen.
    Ik wil het….ik kan het…..en ik doe het….zijn mijn grote helpers.
    Elsja

Laat een bericht achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.