Contact

The Netherlands, Almere, tessa@schooloflife.nl

 

Blog


Een nieuw paradigma

In onze maatschappij worden we uitgenodigd om veel in ons hoofd en op wilskracht te functioneren. We komen er zo langzamerhand achter dat dit niet de manier is waarop we willen leven en hoe we gelukkig worden.

De mindfulness en yogastudio’s springen uit de grond. We zijn toe aan de volgende fase. Er komt vraag naar balans: meer aandacht voor het gevoel, de stilte en het lichaam. Daarnaast is er een grote maatschappelijke betrokkenheid. Zeker wanneer het donker in de wereld zo duidelijk zichtbaar is, worden we geïnspireerd om ons steentje bij te dragen aan het licht in het grotere geheel.

Ik geloof dat wat een individueel mens nodig heeft uiteindelijk ook datgene is wat wij als globale samenleving nodig hebben om te overleven: liefde, erkenning, acceptatie en verbinding.

We hebben als mensheid lang geprobeerd om wereldvrede te bereiken vanuit strijd en angst. Het is tijd dat we het gaan proberen vanuit liefde en innerlijke vrede. Voorbij de dogma’s. Voorbij de uitsluiting. Voorbij de strijd. Voorbij de angst.

Wie heeft ooit bedacht dat het ene uitgesloten moet worden voor het ander om te bestaan? Veel van onze huidige systemen zijn opgebouwd op deze overtuiging van tekort. Volgens mij is het tijd voor een nieuw paradigma, eentje van overvloed: er is een plekje op deze aarde voor ons allemaal. En zodra we vanbinnen gaan voelen dat we er helemaal mogen zijn (van onszelf), hoeven we niet langer de ander zijn plek te ontnemen.

Dit is de reden dat ik met zoveel plezier en liefde werk aan en met persoonlijke bewustzijnsontwikkeling. Ik ervaar dat wanneer ik een schaduwstuk in mezelf transformeer, ik niet meer ‘meetril’ op de frequentie van dit thema in de wereld om mij heen. Ik voed dit thema niet langer in de wereld om mij heen, het krijgt minder bestaansrecht. Daarbij draag ik nu de trilling van de ‘oplossing’ in mijn veld en voed ik de transformatie van het thema in plaats van het uitleven van de destructieve kant ervan.

Het mooie is dat je een dergelijk thema enkel kan transformeren wanneer je dit schaduwstuk helemaal kan accepteren en liefhebben in jezelf. Met als resultaat dat je de ander niet afwijst op dit schaduwstuk, maar juist heel veel liefde kan voelen voor dit destructieve patroon in de ander, waardoor het voor de ander weer gemakkelijker wordt om te transformeren. Ik geloof dat duurzame vrede op aarde wordt gecreëerd op deze manier. De grote massa die kiest voor het licht en de liefde in zichzelf.

Ik heb weleens gehoord dat jongetjes leren door dingen uit elkaar te halen. Het jongetje maakt de blokkentoren liever stuk, het meisje bouwt hem liever op. Uiteindelijk weten ze allebei precies hoe de toren in elkaar zit. We zitten als planeet in een bewustzijnsevolutie waarbij de vrouwelijke energie en bijbehorende kwaliteiten weer terugkeert in de balans. We hoeven niet langer te leren vanuit destructie, te werken vanuit wilskracht, te functioneren voor prestatie. We kunnen gaan bouwen, ontvangen, delen en verbinden.

Ik droom van een wereld waarin het mannelijke en het vrouwelijke samengaan. Waarbij we kunnen presteren en manifesteren vanuit een ‘innerlijk ontvangen’, vanuit de verbinding met een groter geheel. Ik kan zo super blij worden van alle mooie initiatieven en nieuwe bedrijven die vanuit deze hedendaagse visie en vanuit overvloed gecreëerd zijn. Otto Scharmer met zijn Theory U is hiervan zo’n mooi voorbeeld.

Ik hoor en zie vaak wanhoop om me heen in tijden zoals deze. Wat kan ik bijdragen aan deze wereld waarin de Trumps het voor het zeggen lijken te hebben? Ik denk dat iedereen daar een eigen pad in heeft. Ikzelf ga de strijd niet meer aan, maar creëer liever een wereld zoals ik hem wel graag zie. En om te beginnen neem ik verantwoordelijkheid voor de Trump in mezelf en kijk ik met liefde naar de gevoelens van superioriteit, uitsluiting, agressie, oppervlakkigheid en manipulatie, die ook ik in mij draag.

inner-children-trapped-inside-adult-bodies-by-alexander-milov/

Inner children trapped inside adult bodies by Alexander Milov

Ik wil absoluut niet zeggen dat gevoelens van boosheid, walging en angst rondom de huidige wereldpolitiek er niet mogen zijn. Het tegendeel! Alles wat zich aandient in jou, heeft het recht er te zijn. Elk gevoel en elke gedachte. Helaas heeft niet iedereen geleerd hoe je vervolgens op een constructieve manier om kan gaan met dit soort gevoelens en zijn de meeste mensen dat ieder voor zich aan het uitvogelen. Maar we hebben elke keer een keuze hoe wij met onze eigen boosheid omgaan; richting mensen als Trump maar vooral ook richting onze dierbaarsten. Daar creëren wij onze eigen wereld.

Het is zo gemakkelijk om de boosheid die je van binnen voelt te projecteren op de ander. De ander de huid vol te schelden. Te schoppen, te duwen. De strijd aan te gaan.

Maar boosheid is bijna altijd een gevoel van onmacht. Kortsluiting in je systeem waarbij je even niet meer weet hoe je om kan gaan met datgene wat er zich voordoet.

Wat mij tegenwoordig heel goed helpt is wel de boosheid te voelen, de energie te uitten, maar hem niet te richten op een ander: Whaaaa!! Dit maakt me zo boos! Ik voel me zo machteloos! Ik weet niet hoe het komt en ik weet niet hoe ik het op kan lossen, maar dit is wat er is! Aaargh!! Ik gooi dan vaak nog even met een kussen of sla met mijn handen op het bed. Fysieke beweging, zoals hardlopen kan ook enorm helpen om de lading te ont-laden.

Vervolgens stel ik mezelf de vraag: Waarom ben ik eigenlijk zo boos? Welke behoefte zit hieronder?

Boosheid laat je altijd zien wat er belangrijk voor je is. Als het niet belangrijk voor je was, zou je er niet boos om hoeven worden. Meestal zit er een heel klein kindje in je die vraagt om gezien te worden in zijn of haar behoeftes. Dus wat is er zo belangrijk voor je? Wat heb je nodig?

Onderstaand de oorsprong van het woord agressie:

“In het richten op een doel kan geactiveerde opgestuwde agressie in positieve zin worden gereguleerd. In het Latijn betekende het woord aggredo, waarvan ons agressiebegrip is afgeleid, aanvankelijk het in positief opzicht benaderen van een mens, een taak of een doel.” (Prof. J. Bastiaans 1986).

Boosheid is in die zin iets geweldigs: het is een activerende energie met een behoorlijke lading levenskracht. Wanneer we die op een constructieve manier richten kunnen we hier mooie dingen mee creëren. Je boosheid kan je de richting aanwijzen: wat is er zo belangrijk voor je en wat kan je doen om dit te bereiken?

In mijn geval rondom mijn boosheid die getriggert wordt door Trump:

Het is belangrijk voor me om in een wereld te leven waarin elk mens welkom is. Er heerst gelijkwaardigheid, ook al heeft iedereen een ongelijke rol. Mensen houden van zichzelf en kunnen deze liefde delen met elkaar. Vanuit de liefde voor onszelf en de aarde creëren wij leef- en werkomgevingen. De innerlijke strijd die mensen soms ervaren hoeft niet meer in de buitenwereld uitgeleefd te worden. Mensen worden zich bewust dat we allemaal verbonden zijn en dat wanneer je de ander pijn aandoet, je uiteindelijk jezelf in de vingers snijd. Dit zorgt ervoor dat mensen met liefde en aandacht met elkaar omgaan en dat wanneer iemand het moeilijk heeft er een veilige en warme ruimte is waar deze persoon ondersteund wordt om hier mee om te gaan.

Dus dat is wat ik kan doen en waar ik mijn positieve levenskracht aan ga geven. Het creëren van een wereld die er zo uitziet. En dat begint bij mijzelf en de interactie met de wereld om mij heen. Dat zijn de stappen die ik nu kan maken en langzaam breidt dat veld zich uit. Nu ik dit zo lees kom ik erachter dat mijn wereld er het grootste gedeelte van de tijd al zo uitziet! Dankbaar 🙂

12642560_1071295869599825_4352428429916310827_n

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tessa Visch is levenstherapeut en geeft les op de opleiding School of Life over thema’s rondom bewustzijnsontwikkeling, zoals chakrapsychologie en healing. Oktober 2016 start ze met een nieuw project: Generation Intuition, een bewustzijnstraject van 8 maanden voor jonge mensen. Er zijn nog plekjes beschikbaar!

 
 

Laat een bericht achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.